Shumë kolegë gazetarë dhe analistë, sot nuk flasin.
Kjo më tremb më shumë se fadromat apo tritoli i IKMT-së, që po përdoret te Prestige Resort.
Sepse pronarët e mediave të tyre, nuk duan të flasin në mbrojtje të Irfan Hysenbelliut, aktor i fortë mediatik dhe në konkurencë të ndershme mediatike me pronarët e tyre!
Herë është frika dhe herë është konformizmi që shprehet me thënien: “Çmë duhet mua?!”
Nuk marr përsipër të diskutoj mbi legjitimitetin e pronave të Hysenbelliut.
As nuk marr përsipër të debatoj në lidhje me “të drejtat e IKMT-së”, për të sulmuar Resortin e Hysenbelliut.
Por spektakli i “Drejtësisë” dhe i “pushtetit” të ligjit, kur kjo drejtësi, duket qartë se vepron në mënyrë selektive, nuk më pëlqen fare!
Thjesht më vret sytë!
Sepse jetoj në Tiranë dhe e njoh shumë mirë informalitetin e qytetit tim.
Informalitetin dhe abuzimin e pandëshkuar, që ka gllabëruar dhe gllabëron sipërfaqe të gjelbërta duke e lënë Tiranën pa mushkri.
Informalitetin e çimentos, që bllokon dritën dhe ajrin në mes të qendrës së Kryeqytetit dhe mbi të gjitha me dhjetëra katet pa leje, tek të cilat, askush nuk guxon të afrohet.
Po i shkruaj këto rradhë për “fair play”, sepse më tremb “Heshtja” e kolegëve apo e Shoqatave të Biznesit, më shumë se çdo gjë tjetër.
Sepse sot që shkruaj, nuk bëj më pjesë në Kompaninë e Hysenbelliut, prej të cilit kam dhënë dorëheqjen, para pak kohe.
